BEN ÖĞRETMENİM
Ben öğretmenim…
Avucumda uçmaya hazırlanan kelebekler, derilmeyi bekleyen çiçekler…
Henüz beyazını, yeşilini, mavisini giymemiş; şapkasını, rütbesini almamış…
İşte karşımda duruyor hepsi…
Onlar geleceğimizin umudu, onlar güzel yarınlarımızın teminatı…
Yardım istiyor benden: “Hadi öğretmenim, bilginle taçlandır; tavrınla, görgünle, davranışlarınla yoğur, eğit beni…
Hepsinin ışıl ışıl gözleri, pırıl pırıl yüzleri…
Sevgiyi görürüm gözlerinde, saygıyı ve de hürmeti…
Binlerce çocuğu olan bir anneyim ben, bir babayım…
Ben öğretmenim…
Kiminiz Mehmet, kiminiz Melis…
Yarın ise olacak kiminiz doktor kiminiz mühendis, hemşire, polis…
Ben örerim ilmek ilmek, ben dokurum desen desen, renk renk ülkemin umut kapısını…
Dikerim bayrağımı sonra, küçük kalplerin büyük ve yüksek burçlarına…
Gezerim göçmen kuşlar misali yurdumun dört tarafını, tutkuyla bağlıyım onun dağına, taşına…
Ben öğretmenim… Hani Başöğretmen Atatürk’ün “Yeni nesil sizin eseriniz olacaktır” dediği; bir harf öğretince kırk yıl kölesi olunan; ulusları kurtaran; fedakâr; sanatkâr; eserine kıymet biçilemeyen; barışın, huzurun, başarının sihirli değneğini elinde tutan…
Erdem ve bilgeliktir kılavuzum ve servetim. Mesleklerin en onurlusu, en anlamlısı, en kutsalı, en gururlusu benim. Çünkü ben öğretmenim…
ARİFE GÜLSÜN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.